NOB – Biorezonans w kardiologii – doktorat

EKSPERYMENTALNA I KLINICZNA OCENA SKUTKÓW STOSOWANIA TECHNOLOGII BIOREZONANSOWYCH U PACJENTÓW KARDIOCHIRURGICZNYCH WE WCZESNYM OKRESIE POOPERACYJNYM

Praca doktorska dr Nateli Teimurazowna Salia

będąca pierwszym na świecie tak szerokim badaniem klinicznym, gdzie przeprowadzono badania najpierw na myszach, później na ludziach.

„Po raz pierwszy przeprowadzono podstawowe badania eksperymentalne, które pozwoliły odkryć molekularne mechanizmy działania terapii biorezonansowej. Stwierdzono, że endogenna terapia biorezonansowa nie wpływa na proces transkrypcji w jądrach różnych tkanek nienaruszonych zwierząt doświadczalnych; wzmacnia ekspresję genów kontrolujących podział komórek; stymuluje podział komórek w proliferujących tkankach zwierząt doświadczalnych; ustalono regulacyjny wpływ sesji terapii biorezonansowej.”

https://www.dissercat.com/…/eksperimentalno…

Obrona doktoratu w nagraniu:

W pracy przedstawiono:

1.1 .Perspektywy zastosowania pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności w kardiochirurgii. Biologiczne skutki elektromagnetycznych pól i ich zastosowanie w medycynie

1.2.Współczesne poglądy na temat gojenia się ran pooperacyjnych. Fizyczne czynniki lecznicze wpływające na proces gojenia się ran pooperacyjnych. Ogólne wzorce regeneracji tkanek i

organy

Część eksperymentalna.

…

2.2. Materiał i metody badawcze w badaniach:

a) molekularnych mechanizmów terapii biorezonansowej

b) wpływ terapii biorezonansowej na aktywność morfofunkcyjną różnych narządów

c) wpływu terapii biorezonansowej na procesy gojenia ran pooperacyjnych

d) wpływ oddziaływania biorezonansowego na procesy regeneracji mięśnia sercowego w leczeniu ostrego zawału mięśnia sercowego w eksperymencie

Wprowadzenie

Pomimo postępów poczynionych w zapobieganiu i leczeniu pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi, śmiertelność z powodu ogólnej liczby przypadków tej choroby pozostaje wysoka, osiągając 30-50%. Około jedna trzecia pacjentów z zawałem mięśnia sercowego umiera pierwszego dnia. Głównym celem w pierwszych dniach po operacji serca jest zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym. Szczególnie ważne jest zapobieganie zawałowi mięśnia sercowego w tych dniach. W przypadku wystąpienia takiego powikłania śmiertelność może osiągnąć 70%. Duże znaczenie dla rokowania choroby ma wielkość strefy zawału, obecność wstrząsu, występowanie groźnych arytmii.

Częstość powikłań ran pooperacyjnych u pacjentów kardiochirurgicznych wynosi około 2%, a w obecności chorób współistniejących, takich jak cukrzyca, otyłość, zwiększa się ryzyko powikłań pooperacyjnych ran. Powikłana rana pooperacyjna może opóźnić powrót pacjenta do zdrowia przez długi czas, a czasami prowadzić do niepożądanych konsekwencji.

W związku z tym rozwój nowych technologii medycznych, które przyczyniają się do poprawy regeneracji tkanek, stymulują procesy proliferacji fibroblastów, przyspieszają gojenie się ran, łącząc działanie przeciwbakteryjne, ochronę antyoksydacyjną, wpływając na mikrokrążenie, pozostają obecnie bardzo istotne (Grigoryan A. B. i in.1979; Tołstoj M. P. i wsp. 1991; Epstein HF, 1994; Schechter AB i in. 1998; Biecki O. V. Devyatkov N. D. Lebedeva H. H. 2000; Tołstoj M. P., Evans MC. 2004, Enoch S, Leaper J D 2005; Szyrynski W. G. i wsp. 2006; Diegelmann RF, 2006; Zhao M, piosenka w, Pu J. At al.1997, 2002, 2006; Zhao M. 2009).

Warunkiem przeprowadzenia niniejszego badania było poszukiwanie skuteczniejszych sposobów wczesnej rehabilitacji pacjentów kardiochirurgicznych. Odkrycie mechanizmów regulacji procesów bioenergetycznych zachodzących w strukturach komórkowych organizmu pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego o niskiej intensywności niewątpliwie przyczyni się do opracowania wyraźnych wskazań do przeprowadzenia odpowiedniej terapii w różnych stanach patologicznych. Obecnie, w związku z rozwojem tego kierunku, konieczne stało się przeprowadzenie podstawowych badań ukierunkowanych na identyfikację cech regeneracji tkanek po tych oddziaływaniach. Chociaż technologie biorezonansowe są stosowane od ponad 30 lat, nie przeprowadzono podstawowych badań nad wpływem promieniowania elektromagnetycznego o niskiej intensywności pochodzenia endogennego na organizm. (Gotowski J. W. 1995, 1997, 2003; Gotowski M. J. i współautor. 2010; Czerniecowa L. V. 2008; Awakowa A. G. 2007; Waegat J. Eg A1. 2009).

Eksperymentalne uzasadnienie zastosowania technologii biorezonansowych u pacjentów kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym przyczyni się do przyspieszenia procesów regeneracji w leczeniu ran pooperacyjnych, zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym, w szczególności pooperacyjnemu zawałowi mięśnia sercowego, przyczyni się do przywrócenia dysfunkcji śródbłonka.

Cel badania.

Celem niniejszego badania jest eksperymentalne uzasadnienie i wprowadzenie do praktyki klinicznej technologii biorezonansowych w ramach kompleksowego leczenia pacjentów po interwencjach kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym.

Zadania badawcze:

1. Ustal molekularne mechanizmy terapii biorezonansowej. Zbadać wpływ ekspozycji biorezonansowej na morfofunkcjonalną i proliferacyjną aktywność tkanek i narządów w eksperymencie.

2. Ustalenie wpływu biorezonansu na gojenie się ran pooperacyjnych w eksperymencie.

3. Ustalenie wpływu oddziaływania biorezonansowego na procesy regeneracji mięśnia sercowego w modelu ostrego zawału mięśnia sercowego w eksperymencie.

4. Ocena możliwości zastosowania technologii biorezonansowych w celu optymalizacji funkcji śródbłonka u pacjentów kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym.

5. Pokaż możliwość prowadzenia sesji BRT, w ramach kompleksowego leczenia pacjentów kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym.

6. Opracowanie praktycznych zaleceń dotyczących stosowania technologii biorezonansowych u pacjentów kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym

Postanowienia wydane do obrony.

1. Pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego nie powodują negatywnych zmian w narządach i układach.

2. Ekspozycja na pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego przyspiesza proces gojenia się ran u białych szczurów, stymulując aktywność mitotyczną w różnych tkankach i narządach.

3. Pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego mają wpływ regulacyjny.

4. Pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego pozytywnie wpływają na procesy naprawcze w uszkodzonej tkance serca.

5. Pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego przyczyniają się do przywrócenia dysfunkcji śródbłonka u pacjentów kardiochirurgicznych.

Naukowa nowość pracy.

Praca jest pierwszym multidyscyplinarnym, podstawowym badaniem kliniczno-eksperymentalnym, w celu zbadania, oceny skutków stosowania technologii biorezonansowych u pacjentów kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym i opiera się na dużym materiale eksperymentalnym i klinicznym, co pozwala na bardziej kompletne i dokładne przedstawienie tego problemu.

Po raz pierwszy przeprowadzono podstawowe badania eksperymentalne, które pozwoliły odkryć molekularne mechanizmy działania terapii biorezonansowej. Stwierdzono, że endogenna terapia biorezonansowa nie wpływa na proces transkrypcji w jądrach różnych tkanek nienaruszonych zwierząt doświadczalnych; wzmacnia ekspresję genów kontrolujących podział komórek; stymuluje podział komórek w proliferujących tkankach zwierząt doświadczalnych; ustalono regulacyjny wpływ sesji terapii biorezonansowej.

Pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego (terapia biorezonansowa) nie powodują zmian histoarchitektoniki badanych narządów (wątroby, nerek i mózgu), nie wpływają na wydzielanie gruczołów wydzielania wewnętrznego. Przeprowadzenie sesji terapii biorezonansowej nie powoduje wzrostu patologicznych wskaźników peroksydacji lipidów. W wyniku pojedynczego działania biorezonansowego w ciągu 20 minut zawartość wolnego tlenku azotu wzrasta o 41,7 %, co wskazuje na intensyfikację jego syntezy.

Narażenie na pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego przyspiesza proces gojenia się ran u białych szczurów, stymulowanie aktywności mitotycznej komórek w obszarze ran pooperacyjnych.

Stwierdzono, że ekspozycja na pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności pochodzenia endogennego, przeprowadzana za pomocą danego algorytmu, pozytywnie wpływa na procesy naprawcze w uszkodzonej tkance serca, przyspieszając przemiany morfologiczne w obszarze blizny, stymulując proliferację komórek, przyspieszając proces normalizacji wskaźników enzymów w surowicy na początkowym etapie wzrostu naprawczego.

Prowadzenie sesji terapii biorezonansowej u pacjentów kardiochirurgicznych we wczesnym okresie pooperacyjnym:

a) ma pozytywny wpływ na funkcję śródbłonka;

przyczynia się do poprawy ogólnej mikrohemodynamiki;

C) wywiera wpływ regulacyjny poprzez poprawę lokalnej mikrohemodynamiki w obszarze rany pooperacyjnej.

W wyniku przeprowadzonych badań klinicznych i eksperymentalnych, obecnie uzyskano patenty Federacji Rosyjskiej:

> Patent Federacji Rosyjskiej nr 2295986 z dnia 27.03.2007 R. sposób rehabilitacji pooperacyjnej.

> Patent Federacji Rosyjskiej nr 2294221 z dnia 27.02.2007 R. sposób zapobiegania opryszczce po operacjach dermatochirurgicznych.

> Patent Federacji Rosyjskiej na wzór użytkowy: „urządzenie do leczenia choroby niedokrwiennej serca”, nr 123671 z 16.04.2012 r.

Praktyczna wartość badań.

Przeprowadzone badania pozwoliły po raz pierwszy, w Rosji i za granicą, opracowanie i wdrożenie w praktyce klinicznej wskazań dla zastosowania pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności endogennej pochodzenia do leczenia we wczesnym okresie pooperacyjnym kardiochirurgicznych, w celu zapobiegania pooperacyjnym powikłań we wczesnym okresie pooperacyjnym. Wyniki badań dają możliwość zwiększenia skuteczności leczenia chirurgicznego u pacjentów o profilu kardiochirurgicznym. Rozwiązanie tego problemu jest ważne dla chirurgii sercowo-naczyniowej i ogólnie opieki zdrowotnej.

Realizacja wyników badań.

Uzyskane wyniki badań, Wnioski naukowe i praktyczne zalecenia zostały wprowadzone do praktyki klinicznej Centrum Chirurgii Sercowo Naczyniowej im. A. N. Bakulewa, a także mogą być stosowane w innych klinikach chirurgicznych.

Aprobata pracy

Główne postanowienia pracy doktorskiej zostały zgłoszone i omówione na corocznych sesjach Centrum Chirurgii Sercowo Naczyniowej im. A. N. Bakulewa w 2003, 2012 r., Wszechrosyjskiego zjazdu chirurgów sercowo-naczyniowych w 2005,2007,2010,2012,2013 r.

Informacje o kompletności publikacji

Na temat dysertacji opublikowano 52 prace naukowe, z nich 3 patenty RF, 18 artykułów w centralnych recenzowanych czasopismach, w pełni odzwierciedlających treść dysertacji.

Zakres i struktura rozprawy

Rozprawa jest opisana na 320 stronach maszynopisu, składa się ze wstępu, 5 rozdziałów, konkluzji, wniosków, praktycznych zaleceń i listy literatury. Materiał ilustrowany jest 124 rysunkami i towarzyszy mu 18 tabel. Indeks literatury obejmuje 509 źródeł, z czego 244 autorów krajowych i 265 zagranicznych.

Praca została wykonana w Centrum Chirurgii Sercowo Naczyniowej im. A. N. Bakulewa w zakładzie chirurgicznego leczenia patologii interaktywnej.

Rozdział I PRZEGLĄD LITERATURY 1.1.Perspektywy zastosowania pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności w kardiochirurgii. Biologiczne skutki pól elektromagnetycznych, ich zastosowanie w medycynie.

Choroby sercowo-naczyniowe nadal zajmują pierwsze miejsce w strukturze śmiertelności i niepełnosprawności populacji. Każdego roku w Federacji Rosyjskiej umiera 1,3 miliona osób z powodu chorób układu krążenia, a śmiertelność z powodu zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu jest największym czynnikiem przyczyniającym się do tego wskaźnika.

Rosnąca z roku na rok liczba operacji na otwartym sercu stwarza potrzebę aktywnego poszukiwania i opracowywania nowych metod leczenia pacjentów we wczesnym okresie pooperacyjnym, które przyczyniają się do zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym. (Akchurin P. C. i in. 2001, 2002; Aretinski W. B., Antyufjew W. F. 2004; Bokeria L. A 2005,2007, 2011).

Skuteczne i skuteczne zarządzanie pacjentami we wczesnym okresie pooperacyjnym opiera się na prawidłowym zrozumieniu podstawowych procesów zachodzących w ludzkim ciele.

Dzięki zastosowaniu pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności możliwe będzie skorygowanie terapii medycznej, uruchomienie procesów regeneracji i regeneracji organizmu (Becki O. V., Devyatkov N. D., Kislov V. V. 1996).

Badania nad badaniem pól elektromagnetycznych i ich oddziaływaniem na osobę prowadzono jeszcze przed początkiem XIX wieku, kiedy to elektryczność i magnetyzm nie były uważane za zjawiska ze sobą powiązane. Jednak w 1819r. H Oersted po raz pierwszy udowodnił, że elektryczne i magnetyczne pola są ze sobą powiązane. A w 1824 roku A. Amper po raz pierwszy przedstawił matematyczny opis oddziaływania przewodnika prądu elektrycznego z polem magnetycznym. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej po raz pierwszy eksperymentalnie został zidentyfikowany i podany matematyczny opis przez A. M. Faradaya w 1831 roku. W 1864 roku J. Maxwell stworzył teorię pola elektromagnetycznego, której istotą było to, że pola elektryczne i magnetyczne istnieją jako wzajemnie powiązane składniki jednego całości – pola elektromagnetycznego. Zgodnie z teorią J. Maxwella, wszelkie zmiany pola elektromagnetycznego powinny generować fale elektromagnetyczne, które rozchodzą się w ośrodku dielektrycznym, z prędkością zależną od stałej magnetycznej i dielektrycznej danego ośrodka. W 1887 r. Hertz w pełni potwierdził w swoich eksperymentach teorię Maxwella. W XX wieku niemiecki fizyk M. Planck kontynuował badania tej teorii w ramach kwantowej teorii pola.

W latach 30. ubiegłego wieku radziecki biolog A. G. Gurwicz wykazał, że komórki w procesie mitogenezy emitują fale elektromagnetyczne. Odkrył, że jeśli inne komórki są pod wpływem promieni mitogenetycznych, ich aktywność mitotyczna również wzrasta, stymulując w ten sposób wzrost tych komórek. Gurwich A. A. wraz ze współpracownikami ustalili również, że promieniowanie mitogenetyczne może mieć nie tylko działanie stymulujące, ale także hamujące, tj. hamować wzrost komórek (Gurwitsch AA. 1988; Beloussov LV, Opitz JM, Gilbert SF1997).

Badanie biologicznego działania pól elektromagnetycznych, przeprowadzonego w latach 60-70 XIX wieku, dotyczyło głównie badania wpływu składnika elektrycznego, ponieważ autorzy nie odkryli znaczącego biologicznego działania składnika magnetycznego (Borowik S. I. i in.; 2007). Dalsze badania wykazały wysoką wrażliwość układu nerwowego, w szczególności wyższą aktywność nerwową na działanie pól elektromagnetycznych. Stwierdzono również, że pola elektromagnetyczne mają tzw. działanie informacyjne na organizm, jeśli intensywność oddziaływania pola elektromagnetyczne będą poniżej wartości progowej efektu cieplnego.

Wyniki licznych badań wskazują na wysoką aktywność biologiczną pola elektromagnetycznego we wszystkich zakresach częstotliwości. Mechanizm termiczny oddziaływania obserwuje się przy stosunkowo wysokim poziomie napromieniowania pola elektromagnetycznego, a przy stosunkowo niskim poziomie oddziaływania pola elektromagnetycznego obserwuje się nietermiczny lub informacyjny charakter oddziaływania na organizm. Jeśli mechanizmy działania pola elektromagnetycznego przy stosunkowo wysokich poziomach napromieniowania są szczegółowo badane, wówczas mechanizm działania pola elektromagnetycznego o niskiej intensywności jest praktycznie słabo poznany.

W zależności od intensywności pola elektromagnetycznego, częstotliwości i czasu trwania promieniowania, modulacji sygnału, kombinacji częstotliwości pola elektromagnetycznego, okresowości działania zmienia się również reakcja biologiczna organizmu na działanie pola elektromagnetycznego.

W żywym organizmie obecne są pola elektromagnetyczne, znajdujące się głównie w zakresie niskich częstotliwości. Powstają one zarówno w wyniku ruchu jonów przez błonę komórkową, jak i podczas procesów biochemicznych zachodzących w samej komórce i jej jednostkach strukturalnych (Plechanov G. F. 1995). Fröhlich N. (1968, 1969) teoretycznie obliczył, że endogenne oscylacje poszczególnych obszarów komórki, błony plazmatycznej, znajdują się w mm i submilimetrowym zakresie częstotliwości. Dalsze badania wykazały, że mają one charakter rezonansowy (Devyatov V. A. 1991, 2002; Posławski V. M. i in. 1987, 1989; Sitko S. P., Mkrtczjan L. N., 1994).

Pomimo tego, że pola magnetyczne są używane w medycynie od kilkudziesięciu lat (Afromejew V. I. i in.1997, Becki O. V. i wsp. 1996,2000,2005), jednak według literatury nie ma zgody co do skuteczności jego wpływu na obiekty biologiczne.

Tak więc niektórzy autorzy zauważają pozytywny efekt terapeutyczny (Brugemann N. 1989,1991-1994; Goncharova L. N. i in.1982,1987, 1991; Achkasov V. V. 1998; Tonkonozenko V. I. 1985; Gorban E. N. 1997; Efimov E. L. 2002; Albertini A. i in.1999; Barzel at al. 2009; Athanasiou A. At al. 2007; Ottani V. 1988; Gazaliyeva S. M. 1993; Gaponiuk P. J.,1988, 1991; Govallo V. I. i wsp.1981,1991; Blackman CF et al. 1985). Inni donoszą o negatywnym wpływie promieniowania elektromagnetycznego na organizm (Gichev Y. P., Gichev Y. Y. 1999; Vasilyeva L. K., Gorsky A. N. 2000).

Prace V. I. Tonkonogenko z współautorami (1985) wykazały, że wpływ promieniowania elektromagnetycznego w zakresie mm przyspiesza proces bliznowacenia martwiczego odcinka mięśnia sercowego, począwszy od 7-14 dnia jego wystąpienia. Gonczarowa L. N. z współautorem. (1982) dokonała wyboru optymalnego zakresu częstotliwości w zakresie mm, wpływającego na procesy naprawcze w ostrym zawale mięśnia sercowego. Wyniki uzyskane przez autorów dały podstawę do przypuszczenia korzystnego działania fal elektromagnetycznych w zakresie mm na przebieg eksperymentalnego zawału mięśnia sercowego. Morfologicznie ustalono występowanie blizny po zawale już w 7 dniu. Zachowanie żywotności tkanek mięśnia sercowego przyczyniło się do oddziaływania pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności na mięsień sercowy poddany niedokrwieniu (Goncharova L. N. i in. 1982; Albertini A.et al.1999; Gaetani R et al 2009).

Badania eksperymentalne Oren M. at al.(2004) sugerują, że EMF pozytywnie wpływają na procesy rewaskularyzacji tkanek. Autorzy wykazali, że pola elektromagnetyczne indukują tworzenie struktur kanalikowych i proliferację komórek śródbłonka in vivo. Stwierdzono wzrost czynnika wzrostu fibroblastów B -2 (FGF-2) i innych czynników wzrostu (angiopoetyna-2, trombopoetyna i naskórkowy czynnik wzrostu).

W leczeniu złamań EMP o niskiej intensywności odnotowano zwiększona angiogenezę miejscu urazu, przyspieszone gojenie się złamań (Kupow S. S., 2008). Wybór odpowiedniej częstotliwości drgań elektromagnetycznych pozwolił kontrolować poziom metabolizmu w organizmie, zmieniając takie wskaźniki, jak masa ciała, poziom glukozy we krwi, poziom kwasów tłuszczowych (Becki O. V. i in.2000; Zhadin MN. 2001; Gerardi G at al.2008). Wybór optymalnych parametrów amplitudy i częstotliwości umożliwił również wykorzystanie pól elektromagnetycznych o niskiej częstotliwości do antybiotykoterapii i stymulacji odpowiedzi immunologicznej(Zafer Akan at al.2010).

Mechanizm działania pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności nie został jeszcze w pełni poznany (EIDI U. R. 1980; Blank m, Goodman 1998,2003; Zhadin M., Giuliani L. 2006; Vincze G., Szasz A., Liboff A. R. 2008; Tepper O. M., Callaghan, E. I. Chang, R. D. 2008).

Obecnie uważa się, że wpływ pól elektromagnetycznych na komórkę polega na ich wpływie na dynamikę jonów (Ca 2 + I H + oraz związane z nimi pompy jonowe, a także sensory napięcia) i ich wpływie na małe cząsteczki sygnałowe (Grassi m at al.. 2004; Gaetani R. at al.2009). Należy zauważyć, że EMF o niskiej intensywności indukują efekty fizjologiczne w określonych oknach parametrycznych, na przykład 8-60 Hz i niskich amplitudach (EIDI WR 1980; Gartzke J, Lange K. 2002).

Błona komórkowa jest naturalnym filtrem zewnętrznych pól elektromagnetycznych. EMF wykraczające poza okno biologiczne muszą mieć wysokie napięcie, aby mieć bezpośredni wpływ na wewnętrzne składniki komórki, jednak napięcie wystarczające do penetracji komórki może spowodować jej zniszczenie (Miloslavsky DK 1995; Funk R. H. W. i in.2002,2006, 2009; Zhao M. at al. 2002,2006; Zhao M.2009).

Badanie oddziaływań elektromagnetycznych o niskiej intensywności pól (EMF) i obiektów biologicznych poświęcono znaczną uwagę ((Becher R. O., Spadada JA. 1972; Blackman CF et al. 1985; Blanchard J.P., Blackman C.F. 1994 Belousov LV et al. 2002; Gabi N. et al.2011).

Ich cechą charakterystyczną jest to, że są nieinwazyjne, nie posiadają efektem termicznym, nie są promieniowaniem jonizującym. Energia tych pól jest niewystarczająca do zerwania wiązań molekularnych. Na przykład pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności nie niszczą bezpośrednio struktury DNA, są nieinwazyjne. Rezonans i koherencja są czynnikiem wywołującym silne efekty przy niskim progu działania. Do uzyskania efektu nie jest wymagane pole elektromagnetyczne o wysokiej intensywności. Według prac Persingera nawet słabe pole elektromagnetyczne jest skuteczne w ukierunkowanym rezonansie (Persinger ma 2006; Persinger ma at al., 2004,2007).

Działanie pól em o niskiej intensywności nie ogranicza się jednak do tylko wpływ na dynamikę jonową (Blank m, Soo L. 1998,2001). Te pola mają wysoką penetrację i oddziałują nawet z materiałem genetycznym. Zauważono wpływ niskiej intensywności pól elektromagnetycznych na ekspresję genów, a więc i na stymulację syntezy różnych związków biologicznych i komórkową proliferację (Persinger M, Koren S. A. 2007; Mónica Noemí Jiménez-García 2010). W razie potrzeby można uzyskać efekt odwrotny, np. zahamowanie syntezy niektórych substancji, zmniejszenie proliferacji (Persinger ma. 2004, 2006, Persinger M. A., Koren S. A. 2007). Wg niektórych autorów (Blank M., Goodman R., 1998,2008), synteza DNA stymulowane przez oddziaływanie o niskiej intensywności, niskiej częstotliwości pól elektromagnetycznych i elektronów w strukturze DNA, co prowadzi do

separacji par zasad, inicjując w ten sposób syntezę nowych podwójnych spiral. Autorzy (Gerardi G. at al.2008; Gaetani R. at al. 2009) w swoich badaniach łączyli zastosowanie technologii komórkowych z

polami elektromagnetycznymi o niskiej intensywności, co pozwoliło im osiągnąć kontrolowanego różnicowania komórek macierzystych, poprawić odległe wyniki leczenia u pacjentów z chorobą wieńcową. Praca autorów (McCaig C. D. at al. 1997, 2005; Persinger ma 2006) dowiodła,

że zmienne pole magnetyczne może zmniejszyć obszar po ostrym niedokrwiennym uszkodzeniu mięśnia sercowego u myszy spowodowanego przejściowym podwiązaniem lewej tętnicy wieńcowej.

W artykule przeglądowym M. Cifra (2010) poświęconym oddziaływaniu komórek elektromagnetycznych podano wszystkie obecnie dostępne informacje na temat mechanizmów reakcji komórek na zewnętrzne pola elektromagnetyczne na temat charakterystyki promieniowania elektromagnetycznego komórek, interakcji komórek za pomocą pól elektromagnetycznych.

A. Lieboff wykazał możliwość oddziaływania zmiennego pola magnetycznego na tkanki. Wpływając na częstotliwość oscylacji związaną z częstotliwością rezonansu Cyklotronowego dla jonów Ca++, Mg++, autor uzyskał efekt stymulowania wzrostu kości, a przy użyciu częstotliwości rezonansu Cyklotronowego jonowego K+, autor odwrotnie uzyskał efekt zahamowania wzrostu kości. Wyniki eksperymentów wykazały, że wielkość kalusa w obszarze defektu wzrosła w porównaniu ze zwierzętami kontrolnymi. (Vincze G., Szasz A., Liboff A.R.2008; Liboff A. R., 1985; Liboff A.R. et al. 1991; Liboff A. R., 2004).

W pracach autorów Barbault at al. (2009), Costa FP et al.(2011), Zimmerman JW et al.(2012) wykazano, że stosując pola elektromagnetyczne o niskiej intensywności o ściśle określonych częstotliwościach stwierdzonych eksperymentalnie, nastąpiło zahamowanie wzrostu komórek rakowych. Autorzy opracowali urządzenie, które przeszło badania kliniczne i potwierdziło lecznicze działanie promieniowania. Kirson ED et al. (2004, 2007) wykazali wysoką skuteczność stosowania promieniowania elektromagnetycznego o niskiej intensywności w leczeniu raka mózgu.

Wiele badań poświęconych jest badaniu wpływu pól elektromagnetycznych o niskiej intensywności na obiekty biologiczne. Uzyskane wyniki świadczą o ich wysokiej skuteczności (Frack A., Brown Jr., 1962; Becher R. O., Spadado J. A., 1972; Bassett S. et al. 1977; Rodan G.A., Bourret L.A., Norton L.A.,1978; Liboff A.R., Williams T., 1984; Goodman R., Henderson A. S. 1988; Andrew S., Bassett L., 1993; Nagai M., Ota M.l994; Felaco M.1999;.Zhadin M. N.2001; Strasak L., Vetterl V., Smarda J.,2002; Bingi V. N., Savin A.V.2003; Harakawa S. et al.2005; Sieron et al A.2007; Geraldi G. et al.2008; De Ninno A. et al.2008; Gaetani R. et al.2009; BobkovaN. V. et al.2009).

W 2009 roku L. Montagnier, laureat Nagrody Nobla z 2008 roku, eksperymentalnie wykazał, że DNA bakterii chorobotwórczych może emitować sygnały elektromagnetyczne. Przeprowadzono następujący eksperyment: obok probówki zawierającej dna, w której wcześniej zarejestrowano promieniowanie, umieszczono probówkę z czystą wodą. Obie probówki zostały owinięte cewką indukcyjną i umieszczone w pojemniku izolującym od zewnętrznych pól. Przez 18 godzin w temperaturze pokojowej przez cewkę przepływał prąd przemienny o częstotliwości 7 Hz. Do probówki z czystą wodą znajdującą się w drugiej probówce dodano enzymy i jednostki strukturalne do syntezy DNA. Jednocześnie rejestrowano sygnały elektromagnetyczne każdej probówki. Wyniki badania wykazały, że probówka zawierająca czystą wodę emitowała sygnały elektromagnetyczne odpowiadające tym, które emitowała probówka z rozcieńczeniem DNA. W ten sposób wyniki eksperymentu wykazały, że wpływ zmiennego pola elektromagnetycznego o częstotliwości 7 Hz przyczynia się do przekazywania sygnału elektromagnetycznego nanostruktur pierwotnie powstałych z DNA na czystą wodę. Odtwarzalność tego eksperymentu była bardzo wysoka i wynosiła 12 z 12 (Montagnier L., Alssa J., Ferris, S. i in.,2009). W wyniku tego eksperymentu w 2012 roku uzyskano patent US (L. Montagnier, S. Lavallee, J. Aissa. US Patent N° 2012/0024701 Al).”

(O badaniu Montagnera można objrzeć film: https://www.youtube.com/watch?v=R8VyUsVOic0)