NOB – Diagnostyka elektroakupunkturowa – doktorat
#doktorat#diagnostyka#elektroakupunkturowa
Praca doktorska z 2004 roku lek. Iriny M. Czernysz, do której badania zostały przeprowadzone na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Medycznym i Stomatologicznym.
Celem pracy było opracowanie nowej, lepszej niż dotychczas znane (min metoda Volla) metody elektroakupunktury diagnostycznej.
W badaniach klinicznych dowiedziono, że opracowana metoda ma „czułość (92,9 %) i dokładność (90,9 %)”, co pozwala na wykorzystanie jej do monitorowania stanu pacjentów w procesie leczenia regeneracyjnego, jako metody diagnostyki przesiewowej podczas masowych badań profilaktycznych w celu wczesnego rozpoznania stanów patologicznych.”
KLINICZNE I FIZJOLOGICZNE UZASADNIENIE BIOPOWTARZALNEJ METODY DIAGNOSTYKI ELEKTROPUNKTUROWEJ W PRAKTYCE.
METODA DIAGNOSTYKI ELEKTROPUNKTUROWEJ W PRAKTYCE MEDYCYNY REGENERACYJNEJ
Praca doktorska została wykonana na Wydziale Odruchów i Terapii Manualnej Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego i Stomatologicznego. Moskiewski Państwowy Uniwersytet Medyczny i Stomatologiczny.
Cel badania.
Uzasadnienie i opracowanie nowej metody diagnostyki elektropunktury usznej „Bioreper” opartej na wstępnej ocenie indywidualnego przewodnictwa elektroskórnego w punkcie „referencyjnym”.
Znaczenie problemu.
Zgodnie ze współczesną definicją, refleksoterapia (RT) to system terapeutyczny i profilaktyczny oparty na ocenie parametrów obwodowych stref refleksogennych i wpływu na nie w celu regulacji układów funkcjonalnych organizmu (A.M.Vasilenko, 2002).
W związku z tym diagnostyka refleksologiczna (RD) jest uważana za integralny składnik RT.
Metody RT i RD, będące integralną częścią medycyny naprawczej jako specjalności, pozwalają na poprawę jakości leczenia, zapobieganie chorobom i profilaktyki, wczesną diagnostykę stanów patologicznych, przywracanie rezerw funkcjonalnych organizmu ludzkiego i poprawić poziom zdrowia i jakości życia.
Najpopularniejsze wśród metod EP są różne warianty diagnostyki elektropunkturowej (EPD).
Powszechne stosowanie metod EPD i duża liczba publikacji na ten temat skłania do przeanalizowania i uogólnienia dostępnych doświadczeń w tej dziedzinie oraz opracowania ujednoliconej ideologii metod EPD. Dzięki fundamentalnym badaniom V.B. Lyubovtseva, A.T. Neborsky, V.V. Zakurdaev i wielu innych specjalistów przeprowadzonych niedawno w Rosji, staje się coraz bardziej oczywiste, że metoda ta w odniesieniu do podstaw metodologiczne metod EPD i terapii odruchowej, może służyć przedstawieniu homeostazy bioelektromagnetycznej (BEMK) organizmu
Jednym z głównych czynników determinujących przewodność elektryczną (EC) skóry jest poziom oddychania skórnego, który z kolei zależy od temperatury ciała i otoczenia, ciśnienia atmosferycznego, wilgotności itp. oraz poziomu współczulnej aktywacji autonomicznego układu nerwowego (A.A. Aldersons, 1985,1990). Aby uwzględnić te czynniki, zaleca się stosowanie indywidualnego („referencyjnego”) napięcia testowego.
Jak wiadomo, wszystkim procesom fizjologicznym towarzyszą reakcje elektryczne, generowanie oscylacji elektromagnetycznych, a organizm jako całość znajduje się pod ciągłym wpływem zmieniających się zewnętrznych pól elektromagnetycznych. Wyniki współczesnych badań pokazują, że endo- i egzogenne pola elektromagnetyczne nawet o niskiej intensywności mają niezwykle ważne znaczenie biologiczne, co w rzeczywistości skłania do wprowadzenia pojęcia „BEMK”. Każdy system regulacji homeostatycznej musi mieć swoje morfofunkcjonalne podłoże. Jedną z najbardziej uzasadnionych teorii PT jest obecnie pogląd, że punkty i kanały akupunkturowe są systemem utrzymania BEMK (V.G. Makats, 1988, Y.P. Limansky, 1994, V.D. Molostov, 2000, A.M. Vasilenko, 2002).
We współczesnej praktyce najszerzej reprezentowane metody EPD opierają się na pomiarze parametrów bioelektrycznych w reprezentatywnych w korpusie lub usznych punktach akupunkturowych (TA). Prototypami większości metod EPD opartych na pomiarze przewodnictwa elektrycznego skóry są metoda Nakatani i metoda Volla (Stepanov, V.A. Ionichevsky, 1993, V.B. Lyubovtsev, 1998, A.T. Neborsky, 1999, O.G. Yanovsky, 1999).
Główną wadą metody Nakatani jest duża wartość prądu testowego (200 μA), co może prowadzić do znacznych zmian w strukturach morfologicznych TA (V.A. Zagryadsky i in., 1998). W związku z tym wyniki uzyskane metodą Nakatani mogą być sprzeczne. Według niektórych danych wyniki Nakatani EPD w ogóle nie odzwierciedlają stanu kanałów akupunkturowych, a wybór recepty na akupunkturę na jej podstawie jest przypadkowy (A.M. Stepanov, V.A. Ionichevsky, 1993).
Zastosowanie stałej wartości napięcia testowego w metodzie Volla wyklucza możliwość uwzględnienia indywidualnych różnic w oporności elektroskórnej, co oczywiście negatywnie wpływa na informatywność takiego EPD w zakresie oceny homeostazy bioelektromagnetycznej (BEMG), prowadząc do zmniejszenia wiarygodności diagnozy.
Każda metoda EPD powinna zapewniać ilościową ocenę stanu BEMK, na podstawie której wybierana jest metoda oddziaływania korekcyjnego (w tym refleksoterapeutycznego). Systematyczne badania z ostatnich lat (V.V. Zakurdaev, 1998; V.B. Lyubovtsev, 1998; A.T. Neborsky, 1999, O.N. Gutkina, 1999,
Y.V.Ponomarev, 2001) udowodnili, że EPD, w tym diagnostyka małżowiny usznej, może dostarczyć cennych informacji dla stworzenia odpowiedniego algorytmu terapeutycznego i zwiększenia skuteczności leczenia odruchowego.
Aby uzyskać pouczające dane diagnostyczne, konieczne jest uwzględnienie zmian parametrów homeostatycznych w maksymalnych możliwych zakresach: czasowym (sezonowym, dziennym) i indywidualnym. Przede wszystkim dotyczy to zakresu zmian przewodności elektrycznej (EC) właściwej dla pacjenta w momencie badania, ponieważ wskaźnik ten charakteryzuje się szerokim zakresem zmian w zależności od warunków zewnętrznych i wewnętrznych. Jednym z głównych czynników determinujących EF skóry jest poziom pocenia się, który z kolei zależy od temperatury ciała i otoczenia, ciśnienia atmosferycznego, wilgotności itp. oraz poziomu współczulnej aktywacji autonomicznego układu nerwowego (A.A. Aldersons, 1985,1990). Aby uwzględnić te czynniki, konieczny jest indywidualny dobór parametrów napięcia testowego.
Wśród metod RD rozpowszechniła się diagnostyka za pomocą systemów miniakupunktury, wśród których szczególną uwagę zwraca się na małżowinę uszną (EA), która jest najstarszym i najlepiej zbadanym systemem. Coraz więcej specjalistów wykorzystuje diagnostykę uszną w swojej praktyce. Wynika to ze specyfiki unerwienia małżowiny usznej, która determinuje jej rolę jako unikalnego obszaru refleksyjnego ludzkiego ciała, posiadającego wyraźne połączenia ze wszystkimi narządami wewnętrznymi i układami, a także łatwą dostępność punktów usznych, porównywalną prostotę, nieinwazyjność, wysoką informatywność i stosunkowo krótki czas trwania badania (P. Nogie, 1957, V.G.Vogralik, 1962, E.S.Velhover, 1972, H.C.Lu, 1975, D.M.Tabeeva, L.D.Klimenko, 1976, Y.M.Balaban, A.S.Gokhman, 1976, V.G.Vogralik, M.V.Vogralik, 1978, F.G.Portnov, 1981, R.A.Durinyan, 1984, A.T.Kachan et al, 1985,1990, Meiserov et al., 1998, O.N.Gutkina, 1999, N.N.Bogdanov, 1991,2000, Y.V.Ponomarev, 2001). Zastosowanie diagnostyki usznej jest obiecujące jako metoda oceny stanu funkcjonalnego całego organizmu, jako diagnostyka przesiewowa i przy masowych badaniach, do wczesnej diagnostyki stanów patologicznych, a także do oceny dynamiki procesu patologicznego i skuteczności prowadzonego leczenia, ponieważ pozwala ujawnić tendencje procesu wcześniej niż metody kliniczne i laboratoryjno-aparaturowe przy minimalnych nakładach czasu i sił.
Aby zidentyfikować przewagę jednej lub drugiej metody tradycyjnej diagnostyki, potrzebne są badania nad porównawczą oceną skuteczności tych metod. Do tej pory takie badania nie zostały jeszcze przeprowadzone.
WNIOSKI
1. Istota różnych metod diagnostyki elektropunkturalnej sprowadza się do oceny niektórych parametrów homeostazy bioelektromagnetycznej. W oparciu o tę koncepcję zaproponowano, opracowano, przetestowano i wprowadzono do praktyki nową metodę diagnostyki elektropunkturowej „Bioreper”, opartą na ocenie indywidualnej przewodności elektroskórnej w punkcie „reperowym”.
2. Pozakanałowy punkt akupunkturowy Yin-Tang ze względu na swoje cechy topograficzne, statystyczne i ergonomiczne najpełniej spełnia kryteria punktu „odniesienia”.
3. Zastosowanie wstępnie zdefiniowanej w punkcie Yin-Tang indywidualnej wartości napięcia testowego pozwala rozszerzyć zakres rejestracji rezystancji punktów małżowiny usznej z 1300 do 4000 kω, co prowadzi do zwiększenia rozdzielczości diagnostycznej. Napięcie progowe testu, od którego prawdopodobieństwo pojawienia się prądów odpowiadających wyraźnemu stopniowi patologii zaczyna rosnąć, wynosi ~ 2 V.
4. Współczynnik korelacji rang Spearmana (rs) między wynikami klinicznymi a wynikami diagnostyki usznej Bioreper dla głównych badanych układów organizmu wynosił średnio ~ 0,7 (P<0,01).
5. Ocena informacyjności diagnostycznej metody Bioreper według kryterium X2 wykazała najmniejsze rozbieżności z eksperckimi ocenami klinicznymi stanu pacjentów w porównaniu z trzema innymi metodami diagnostyki odruchowej.
6. Czułość (92,9 %) i dokładność (90,9 %) metody Bioreper pozwalają na wykorzystanie jej do monitorowania stanu pacjentów w procesie leczenia regeneracyjnego, jako metody diagnostyki przesiewowej podczas masowych badań profilaktycznych w celu wczesnego rozpoznania stanów patologicznych.